| | | | |
| ||||
Zomereik (b25) De Vaart Bolderweg-Remmingweg 2002, 20 maart Zomereik Quercus robur Het Latijnse woord ‘quercus’ vinden we terug in kurk. De naam zomereik wijst er op dat de boom alleen gedurende de zomer bladeren bezit, in tegenstelling tot de wintereik. Hij kan een hoge ouderdom bereiken. In Europa zijn eiken van 1.800 jaar oud aangetroffen, waarmee ze de oudst levende planten van ons werelddeel zijn. Kenmerkend is de uit kromme takken gevormde kroon die zeer veel licht doorlaat. In de Middeleeuwen dreven de boeren hun varkens door de bossen. Doordat de kroon zoveel licht doorlaat is in een eikenbos, in tegenstelling tot een beukenbos, veel ondergroei van allerlei struiken en kruidachtige gewassen mogelijk. Het is zelfs noodzakelijk dat onderbegroeiing aanwezig is omdat de eik alleen nauwelijks in staat is de bosgrond in goede toestand te houden. De bast van de eik leverde vroeger ook een belangrijke grondstof voor de leerlooierijen. De jonge eikenstammetjes werden gekapt en de eik werd door ‘eekschillers’ geschild, om vervolgens looizuur uit de stam te halen waarmee het leer gelooid werd. Het was een belangrijke economische activiteit. In het oosten van het land waren grote oppervlakten eikenhakhoutbossen te vinden. Winter- en zomereik leveren voortreffelijk hard en sterk hout. Tot aan de uitvinding van het ijzeren gereedschap, weerstond de eik iedere poging tot vellen. Niet voor niets kreeg hij dan ook de naam robur, hetgeen ‘stoer’ betekent. Het hout werd één van de meest gebruikte bouwmaterialen; het is sterk en duurzaam en het groeit ook in de gebogen vormen. Die kon men in vroegere dagen gebruiken voor het bouwen van huizen en schepen. Eikenhout is nog steeds zeer in trek. 04 11 2005 |
 | Deze webpagina's zijn gemaakt door de leden van het Genootschap het Levende Huis uit Almere. De pagina's geven informatie over de bijzondere bomen en de geschiedenis van deze jongste stad van Nederland. |